Job 23:1-17
Toe het Job weer gepraat: “Ek kla nog steeds uit opstandigheid, ek kan nie ophou kla nie. As ek maar geweet het waar om God te vind, sou ek na sy woonplek toe gaan en my saak voor Hom lê, my pleidooie aan Hom stel. Ek sou van Hom antwoord probeer kry, probeer verstaan wat Hy vir my wil sê. Hy sal tog nie met sy groot krag teen my 'n saak voer nie; Hy sal my dit nie aandoen nie, want dit sou 'n opregte mens wees wat daar voor Hom pleit en ek sou vir altyd deur my Regter vrygespreek word. Maar gaan ek na die ooste toe, Hy is nie daar nie, na die weste, ek kry Hom nie. Sou Hy in die noorde aan die werk wees, ek vind Hom nie daar nie, sou Hy na die suide toe draai, ek sien Hom nie. Hy ken my pad; as Hy my toets, is ek suiwer soos goud.          Ek volg Hom waar Hy gaan, ek hou op sy pad en draai nie af nie. Sy bevel verontagsaam ek nie, ek heg meer waarde aan sy woorde as aan my eie begeertes. Hy bly dieselfde, wie kan Hom teenstaan? Wat Hy wil, doen Hy. Wat Hy oor my besluit het, sal Hy doen, wat sy planne met my ook al is. Daarom staan ek vreesbevange voor Hom, ek probeer verstaan, maar ek bly Hom vrees. God het my weerstand afgebreek, die Almagtige het my met angs vervul. Maar in hierdie donkerte het ek nie stilgebly nie, in hierdie duisternis wat my oorval het.”     

Dis Job se woorde; en so voel ek ook. Ek sit elke week hier in Rippel se ateljee en praat oor Hom en bedien mense op verskeie plekke; ek was jare lank betrokke met evangelisasiewerk, waar ek die evangelie met baie mense gedeel het; daar is vrug op ons werk .... maar as jy my vandag vra om Hom te verduidelik, Sy weë uit te pluis, Hom op ‘n manier in ‘n boks te plaas sodat Hy en wat Hy doen kan sinmaak, dan kan ek nie. Want ek verstaan Hom nie. Ek verstaan tonne dinge wat Hy doen en toelaat net eenvoudig glad nie. Soos Job sê: “Ek probeer verstaan, maar ek bly Hom vrees”. Maar nogtans kan ek onomwonde sê: ek is werklik lief vir Hom.

Hoe baie probeer ons nie om in ons eie menslikheid formules aan Hom toe te ken en Hom te probeer verduidelik nie. E=mc² is Einstein se formule. Dit verduidelik die son wat skyn, en hoe ‘n atoombom groot verwoesting laat plaasvind. ‘n Klein bietjie massa word vernietig en onbeskryflik baie energie word vrygestel. Ek verstaan die formule ... soort van. Maar watter formule beskryf die Here? God = , God is gelyk aan wat? 

Eks 3:13-14
Daarna sê Moses vir God: “Sê nou maar ek kom by die Israeliete en ek sê vir hulle: ‘Die God van julle voorvaders het my na julle toe gestuur,’ en hulle vra vir my: ‘Wat is sy Naam?’ wat moet ek dan vir hulle sê?” Toe sê God vir Moses: “Ek is wat Ek is. Jy moet vir die Israeliete sê: ‘Ek is’ het my na julle toe gestuur.”   

“Ek is..”. Ek is wie? Ek is wat? Dié beskrywing beskryf nie in verstaanbare taal wie Hy regtig is nie.

Verstaan jy Sy werke? Ek bely vandag dat ek nie verstaan nie. Jy sien, dit is hierdie ding van “on-verstaan”, wat maak dat ongelowiges vir Christene uitlag. Want, ek moet self sê ek verstaan nie hoekom ek glo nie. 

Heb 11:1
Om te glo, is om seker te wees van die dinge wat ons hoop, om oortuig te wees van die dinge wat ons nie sien nie.  

... dit maak net eenvoudig nie sin nie. Ek verstaan nie hoekom ek onwrikbaar glo in die maagdelike geboorte, die kruisiging en opstanding en hemelvaart van Jesus nie. Ek verstaan nie, maar ek GLO dit! Hoe maak dit sin....?

Hoekom leef ons so goed in Suid-Afrika, in hierdie lieflike sonskynland? Maar ‘n paar duisend kilometer Noord gaan kinders dood van die honger. Hy is tog sekerlik net so lief vir daardie mense as vir ons, of hoe? Hoekom raak ‘n wonderlike, wedergebore egpaar se kind verslaaf aan dwelms, maar my kinders nie? Hoekom bid ons intensief, in volle afhanklikheid van God, vir ‘n kind met kanker en dan gaan daardie kind dood? Intussen sit ‘n boemelaar, so vuil dat jy nie met ‘n tang aan hom kan vat nie, op die sypaadjie en bedel; dalk voel hy niks eers vir die Here nie. Al sy organe werk perfek - dit kan tog seker eerder vir iemand anders, ‘n goeie mens, aangewend word?  Hoekom word mense gestremd gebore? God wat die mensdom dan so volmaak geskep het. Maak Hy dan so nou en dan ‘n ou foutjie? 

Maar... om een of ander onverklaarbare rede, hou hierdie siekes, en gestremdes, en getraumatiseerdes, hierdie mense wat soms so gebroke is, onwrikbaar vas aan hulle geloof in God. So asof hulle hierdie “magic” formule ken, wat ek nog nie ontdek het nie. Hoekom draai hulle nie hulle rug op Hom nie? Nee, hulle vlug juis na Hom toe! En kry ongekende vertroosting. Ek verstaan nie...?

Uiteindelik kom ek toe tot hierdie besef; en ek stel dit in ‘n vraag: sê nou maar ek hét Hom verstaan, en ek hét Sy formule geken, sou Hy dan nog steeds ‘n God vir my gewees het? Sou Hy nog majestieus en soewerein gewees het? Belangrikste van alles: sou ek nog geloof nodig gehad het? Kom ek sê nou reguit hoe ek voel: Ek kies honderd persent om nie te verstaan nie, maar om te glo. Nie andersom nie. So weet ek dat die Heilige Gees in my woon. So verstaan ek dat Jesus se kruisdood my heil is, en dan kan ek glo in ‘n ewige lewe saam met Hom.  

As ek hom verstaan het, sou ek deurgaans kon eis vir verduidelikings; Hy sou altyd moes “please explain” vir dinge wat Hy toelaat. Hy skuld my niks, maar tog oorlaai Hy my met genade. Ek verdien niks, en tog leef ek in oorvloed. Wil Hy nie dalk hê dat ek net so bietjie moet deel van hierdie oorvloed nie? Goddank, Hy vat nie alles weg waaroor ek soms so kla nie. Sê nou maar net ek het vandag nét dit gehad waarvoor ek gister dankie gesê het? Sê nou net Hy vat jou kinders weg oor wie jy so kla? Of jou werk wat jy so swaarmoedig doen? Of jou wederhelf wat net nooit goed genoeg is nie? Of jou huis wat te klein geword het omdat jou goed so baie geword het? Of jou gesondheid wat jy dalk opmors? Maar dit lyk my Hy doen dit nie sommer nie.... en DIT verstaan ek regtig ook nie. Soms mors ek met Sy genade, maar Hy onttrek dit nie.